شعری به زبان هندیجانی

 هندیون شهرخومه                شهری که بیدادایکنه

باش همه کلوهل بیدارایکنه                   دیدی چه که اسفندیار                  تش من دلشون نها                           جاسوزی کلتلشون من چارچودرلشونه هرکیه دیدی چفیه من سرشه                بدون که همه کلو

[+] نوشته شده توسط سامان شعبانی در 21:45 | |

(منطقه امام زاده عبدالله )                                    منطقه امام زاده عبدالله که متشکل ازروستاهای رگ سفید.زلغه.مالکی وشاه عبداللهدرجلگه بین دیلم و بندرهندیجاندرکنارخلیج فارس وبافاصله شش کیلومترازرشته کوه های زاگرس واقع شده است.    ..................................................................مردان خداپرست و مومن هندیجان ازدیرزمان به دین مبین اسلام جعفری اسمانی وافرداشته ودارندتاجایی که روزگارانی نام شهرستان امامیه بوده است                                         .................................................................. مقبره علی بن مهزیارهندیجانی معروف به اهوازی    مقبره علی بن مهزیارخزعلیه واقع بود.این مقبره بارها خراب شده وازنوتعمیرشده که بعداین مقبره را دراهوازساختند. برخی می گویند شایداین مقبره مسجدیا مقام علی بن موسی الرضا باشدکه درسفرخراسان ساخته است                                 ..................................................................مراسم سوگواری                                              یکی دیگرازمراسم عزاداری مردم هندیجان که شکوهی برجاگذاشته مراسم قاسم عروسی است وبدترین مراسمی که درهندیجان ازگذشته به جا مانده مراسم قمه زنی است که درجاهای دیگرنیزدیده می شود مردم هندیجان دراین مراسمات باشکوه شرکت می کنند                                                         .................................................................طایفه قائدی                                                    ازجایی که من شنیدم کسی بنام کائیدطاهرامدوبعدپسرش کائیدالرحمن امدوبزرگ چم شعبان بودوحالاپسربزرگش به اسم کائید سیف الله که حالا درماشهرزندگی می کندوبزرگ شعبانی. شکاری هست.                                                 ..................................................................

[+] نوشته شده توسط سامان شعبانی در 13:28 | |

نمونه‌ای از شعر مردم هندیجان

 سلام من به "هندیجان"، پیام من به سامانش *** به خاک پاک زر خیزش، به خورشید درخشانش

پیام من به باغ و راغ و کوه و دشت هموارش *** به خاک پاک و آب صاف ودریا وبیابانش

به رود "زهره ی" جوشان که پیچانست در کهسار *** به نخلستان زیبایش، به دریای خروشانش

درود من به پاکانش، ستود من به نیکانش *** به تل خاک "پهکانش" که جا مانده ز دورانش

سلام من به "شاه مشهد"، به "قبر سید" مغفور *** به "میر رحمان" معروفش که جانکاهد مارانش

کنونش "هندیان" نامند، لیکن جای دیرینش *** بود نزدیک "مهرویان"، به تاریخ درخشانش

تو در تاریخ مشهوری ولی افسوس مهجوری *** چو شد آن شوکت دیرین، بکن بر من نمایانش

اگر قهر طبیعت زیر و رو بنمود و ویرانت *** چرا در رفتی از جای و نه برکندی تو بنیادش

تو ای "سی نیز"، ای سی نیز سر گردان *** چرا در زیر یم خفتی و ترسیدی ز طغیانش
 

[+] نوشته شده توسط سامان شعبانی در 15:16 | |